"Εχθροί"

"Εχθροί"

Δε θα σου κρύψω το σκοπό μου δήμιέ μου,
είναι ανάξιό μου το να σου κρυφτώ.
Ξαναγεννιέμαι στην ανάγκη του πολέμου,
απέναντί σου μια για πάντα να σταθώ.

Μέσα στις στάχτες κάθε ήττας μου αλυχτούσαν
οι γέροι φόβοι μου σαν άγρια σκυλιά,
τη μισθωτή σκλαβιά μου πραίτορες φυλούσαν,
για να χορταίνεις απ’ την ξένη μου δουλειά.
Μα ήρθε η ώρα που οι ρωγμές μου στάζουν μίσος,
έφτασα εδώ που παρά πέρα δε βαστώ.
Οι γέροι φόβοι μου κι η ανάγκη με κραδαίνουν,
στους δισταγμούς μου σαν αγρίμι θα ριχτώ.
Θα ξαναμάθω πως δενότανε τ’ ατσάλι,
μες στα ερείπια μιας ζωής που αγκομαχά,
 όλα τα βάσανα, οι κόποι κι οι θυσίες,
χρέος αγώνα, μες στη φλόγα μου κυλά.
Δε θα σου κρύψω το σκοπό μου δήμιέ μου,
σου ’χω φυλάξει όση βία μου φυλάς.
Όλα τα δίκια μου θεριεύουν τύραννέ μου,
να ορμήσουν χείμαρρος στον κόσμο που κρατάς.
Ας τρέμει τώρα η χορτάτη αφεντιά σου,
σαπίζει ο κόσμος σου, τεράστια φυλακή.
Κι αν απ’ το αίμα μου η αγέλη σου τρεφόταν,
τώρα η πάλη μου θα κλείσει την πληγή.
Δε θα σου κρύψω το σκοπό μου δήμιέ μου,
δε ζητιανεύω τώρα, μόνο πολεμώ.
Θα βρει η τάξη μου, θα βρει ξανά τη ρότα
που η ιστορία τής φυλάει από καιρό.
Μ’ έκανες έτοιμο τα όπλα σου να πάρω,
μες στις φωλιές και τις κρυψώνες σου να μπω
και στα θεμέλια του κόσμου που ορίζεις,
κύμα να ορμήσω, δήμιός σου και εχθρός.

Υπεραστικοί
4/12/2014