Υπεραστικοί & Παυλέας (JazzMatazz): «Αμερικανοτσολιάδες»

 

 

 

 

 

«Αμερικανοτσολιάδες»

Απ’ την Πρεσβεία εντολή και σούζα το Γκουβέρνο,

                       την ιστορία θα την πω, το κρίμα όμως δεν παίρνω.                         

Στοιχήθηκαν οι υπουργοί, διαπιστευτήρια ’δώσαν

κι απ’ τη βαθιά υπόκλιση οι σπόνδυλοι κλειδώσαν:

«Στη Δύση εμείς ανήκουμε, ομνύουμε στο ΝΑΤΟ,

ιδού ο στρατός σας, Πρέσβη μας, απ’ την κορφή ως τον πάτο».

Οι λούστροι θα ’ταν του Βαν Φλιτ, του Πάιατ οι γλείφτες,

κι ο μπουρζουάδικος εσμός, όλοι οι λαο-στίφτες.

 

Τις Βάσεις καλογυάλισαν και όπλα στείλαν πρώτοι,

με LNG θα ζέσταιναν τον Άγνωστο Στρατιώτη.

Οι καναλάρχες κρώξανε και χίλιοι παπαγάλοι

με κροκοδείλια δάκρυα θα γέμιζαν τσουκάλι:

 

«Την προσφυγιά τη βλέπουμε πρώτη φορά μπροστά μας,

τέτοια εισβολή δεν είδαμε απ’ τα μικρότατά μας.

Το Δίκαιο και τα σύνορα δεν πιάνουνε καπίκι,

ω, μα την αστερόεσσα, ο πόλεμος, τι φρίκη!

Ετούτοι δω είναι ξανθοί, ετούτοι ‘ν’ Ευρωπαίοι,

δεν είναι τίποτα εισβολείς και μελαμψοί πλεμπαίοι.

Χριστιανικά προσεύχονται, αλλόθρησκοι δεν μοιάζουν,

φτηνά θα ‘ναι τα χέρια τους, στη Δύση μας ταιριάζουν».

 

Η κουστωδία ξεδιψά στου payroll τη στέρνα,

το εφαρμοστό καπίστρι τους έφτασε ως τη φτέρνα.

Τσιράκια σ’ άλλη εποχή θα ’ταν του Πιουριφόι

και του Μακάρθι μαθητές, “κόβουνε” τα Μπολσόι.

…..

Tη Χιροσίμα σβήνουνε, κι αυτό το Ναγκασάκι,

σαν να μην γνώρισαν ποτέ του ολέθρου το σαράκι.

Βιετνάμ σαν να μην έγινε, Κορέα, Σομαλία,

πρόστυχες πένες διέγραψαν και τη Γιουγκοσλαβία,

Ιράκ, Συρία, Αϊτή, Σουδάν και Υεμένη,

του Αφγανιστάν και της Λιβύης τη γη τη ματωμένη,

της Παλαιστίνης την κραυγή, της Κύπρου το μαράζι,

της Μεσογείου τον υγρό τον τάφο που ουρλιάζει.

Στην Ουκρανία τώρα ηχούν σειρήνες στο σκοτάδι,

του ρώσικου ιμπεριαλισμού, του ΝΑΤΟ το σημάδι.

Μεγαλορώσοι κι Ουκρανοί εθνικιστές θρασίμια,

της Σκύλλας και της Χάρυβδης ξαμολημένα αγρίμια.

Εκεί που ζήσαν οι λαοί για χρόνια μονιασμένοι

του κεφαλαίου η φάλαγγα όρμηξε λυσσασμένη,

τα μονοπώλια χίμηξαν μη χάσουν τα πρωτεία

στο άγριο ματοκύλισμα, στου κέρδους τα σφαγεία.

…..

Αν φοβηθείς το οδόφραγμα, τον δρόμο αν δεν αντέξεις,

αν κάτω απ’ τις σημαίες τους να πορευτείς διαλέξεις,

ξαναμοιράζοντας τη γη, χαράκωμα ετοιμάζουν,

το αίμα σου θα ’χει σειρά, επίθεση διατάζουν.

Η ταξική ειρήνη τους τα νύχια ακονίζει,

και όποιος σπέρνει υποταγή, σφαγή λαών θερίζει.

Είναι ο εχθρός κάθε λαού στην ίδια του τη χώρα,

με πόλεμο στον πόλεμο εμπρός, λαέ, προχώρα.

…..

Από κοινού σαν γρύλισαν «Αρκούδα» και «Γεράκια»

πως φταίνε για όσα γίνονται του Στάλιν τα μουστάκια,

ξεσπάθωσαν, απόκοτα, κρατώντας τους γιακάδες,

πιστοί στις παραδόσεις τους (οι) αμερικαν-τσολιάδες.

 

Υπεραστικοί

Μάρτης – Απρίλης 2022

 

Κάτω τα χέρια από τη ΛΑΡΚΟ

 

 

 

Χαιρετισμός στο Συνέδριο για το Διεθνές Μέτωπο Τέχνης που διοργάνωσε το Grup Yorum - Γεωπονική 20/11/2021

 

Για μια τέχνη οργανική στο εργατικό-λαϊκό κίνημα 

Αγαπητοί συνάδελφοι, συναγωνιστές, σύντροφοι και συντρόφισσες, 

Είναι τιμή μας να βρισκόμαστε ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν στρατεύσει την τέχνη τους στην υπηρεσία των συμφερόντων της εργατικής τάξης και όλου του λαού. Ως εργαζόμενοι-καλλιτέχνες παίρνουμε ανοιχτά θέση στο πλευρό της εργατικής τάξης, της τάξης μας, της τάξης που παράγει όλο τον κοινωνικό πλούτο, χωρίς να τον καρπώνεται. Με την κοινωνική και πολιτική δραστηριοποίησή μας και την καλλιτεχνική μας παραγωγή επιδιώκουμε να συμβάλλουμε στην κατεύθυνση των κοινωνικών αλλαγών και των ρήξεων που θα ανοίξουν τον δρόμο για την κοινωνικοποιημένη ανθρωπότητα. Έχει σαπίσει αυτός ο κόσμος και πρέπει να τον αλλάξουμε. 

Στρέφουμε τη ματιά μας στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα, αντλώντας από αυτήν τα υλικά της καλλιτεχνικής παραγωγής μας, και προσπαθώντας για μια τέχνη οργανική στο εργατικό-λαϊκό κίνημα. Στους αγώνες του κόσμου της δουλειάς, μέσα στους κόλπους του κινήματος μπορεί να βρει οξυγόνο μια τέχνη αντίστασης, που παλεύει να φανερώσει το πραγματικό και να γίνει «όπλο» για την αλλαγή του. Οι καιροί που έρχονται θα φέρουν ξανά στο προσκήνιο μια τέτοια τέχνη, που παίρνει μαχητικά θέση στο πλευρό των αγωνιζόμενων, που επενεργεί στις συνειδήσεις ενάντια στην παραίτηση και την απογοήτευση, που δεν μηρυκάζει την ήττα. Θα γιγαντώσουν ξανά μια τέχνη που απαντά σε πραγματικές ανάγκες της κοινωνικής ζωής, που δεν εξαντλείται στην αυτοέκφραση και την ενδοσκόπηση, που δεν αποσύρεται από τον στίβο της κοινωνικής διαπάλης, που εκφράζει τις καλύτερες επιδιώξεις του αγωνιζόμενου λαού, τις αγωνίες και τα βάσανά του, τους φόβους και τις ελπίδες του. Μια τέχνη που δεν αρκείται στη διαπίστωση και την περιγραφή της αστικής παρακμής και των προσωπικών αδιεξόδων μέσα σε αυτήν, αλλά παρουσιάζοντας την πραγματικότητα δυναμικά, παίρνει και θέση, δείχνει κατεύθυνση. Κατεύθυνση ταξική. Αυτήν, της πάλης για την κοινωνική απελευθέρωση.

Στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια, στα εργατικά κέντρα, στα σωματεία, στους κοινωνικούς χώρους και στις καταλήψεις, στις γειτονιές, σε απεργίες, διαδηλώσεις και πορείες, εκεί όπου η αντίσταση γίνεται πράξη, νικώντας την απαισιοδοξία και την ηττοπάθεια, εκεί βρίσκεται ο «φυσικός» χώρος της μουσικής και των στίχων των τραγουδιών μας. Ζητάμε από τους ανθρώπους που συμμετέχουν στο κίνημα να τα ακούσουν, να τα διαδώσουν, αν το θεωρούν σκόπιμο. Να τα «ρίξουν» σαν προκηρύξεις σε πόλεις και χωριά, σε δρόμους, πλατείες και σχολεία, αν πλησιάζουν έστω και λίγο τέτοια αξιοσύνη. Να φτάσουν σε κάθε εργάτη/τρια, ντόπιο/α και μετανάστη/τρια, σε κάθε εργαζόμενο/η, σε κάθε άνεργο/η, σε κάθε νέο και νέα, να φτάσουν σε όλους όσοι αντιστέκονται και παλεύουν για μια καλύτερη ζωή, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση. Κι αν τα τραγούδια γίνουν «φίλοι» και «σύμμαχοί» τους, θα πει πως κάτι, ίσως, πετύχαμε. Κι αν γίνουν «όπλα» τους, θα πει πως πρέπει να συνεχίσουμε. 

Παρόλο που ό,τι έχουμε να πούμε σαν μουσική κολλεκτίβα το λέμε με το καλλιτεχνικό μας έργο, είμαστε ενεργοί, τόσο σαν μονάδες όσο και σαν σύνολο στα σωματεία που ανήκει ο καθένας μας, αλλά και στον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο, στις κινήσεις αλληλεγγύης προς όσους αγωνίζονται ενάντια στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, σε όλα τα θύματα της αδικίας του εκμεταλλευτικού αυτού συστήματος. Όλες οι δυνάμεις μας, αν και πενιχρές, είναι δίπλα σε όσους το έχουν ανάγκη. 

Σ’ αυτό το δρόμο του αγώνα, συναντιόμαστε αναπόφευκτα. Δείτε αυτό το παράδειγμα: Τον Ιούλιο του 2013 συμμετείχαμε στη συναυλία συμπαράστασης στον αγώνα των κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής ενάντια στις εταιρείες των χρυσοθήρων. Στη συναυλία αυτή, που πραγματοποιήθηκε στη Ιερισσό, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του 14ου Camping των Αγωνιστικών Κινήσεων και της Μαθητικής Αντίστασης, συμμετείχε και ο κομμουνιστής καλλιτέχνης Pablo Hasel, εκφράζοντας την αλληλεγγύη του. Η αλληλεγγύη μας στην καταδίκη του Pablo Hasel εκφράστηκε με την ταυτόχρονη καταδίκη του τρομονόμου που στην Ελλάδα υιοθετήθηκε μέσα από τον νέο ποινικό κώδικα (που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ και διατηρεί η ΝΔ) και δίνει ποινές φυλάκισης από 3 σε 5 χρόνια για «δημόσια απειλή» μέσω διαδικτύου. Ο τρομονόμος ενάντια στην τέχνη είναι συνέχεια Ευρωπαϊκής οδηγίας και κεντρική πολιτική του καπιταλισμού που σαπίζει σε όλο τον κόσμο. Πριν ακόμα ψηφιστεί και εφαρμοστεί αυτός ο νόμος, οι επιχειρηματικοί κολοσσοί της τέχνης λογοκρίνουν και ελέγχουν τι διαβάζουμε, τι ακούμε και τι βλέπουμε, με κατεύθυνση την υπεράσπιση της εξουσίας του κεφαλαίου. Δεν θα μπορούσε να γίνεται αλλιώς, στο πλαίσιο του αστικού κόσμου που πασχίζουν να τον παρουσιάσουν ως δήθεν τον καλύτερο δυνατό. Μέσα από αυτήν την καταδίκη, ενώσαμε τη φωνή μας, και μέσα από συναυλίες, με όλους εκείνους που καταδίκασαν και αντιπαλεύουν στην πράξη τον τρομονόμο στην Ελλάδα. 

Η μουσική είναι μια παγκόσμια γλώσσα, η ανάγκη του λαού να εκφράσει τα βάσανά του και να βρει διεξόδους είναι ίδια σε όλες τις χώρες που είναι κάτω από τη μπότα του καπιταλιστή. Με μείγμα που περιέχει περισσότερο ή λιγότερο φασισμό και της μεγάλης αδερφής του, της αστικής δημοκρατίας, υψηλότερα ή χαμηλότερα στην πυραμίδα του ιμπεριαλισμού, ο πόνος είναι ο ίδιος, η αδικία δυσκολεύεται να μπει στη ζυγαριά. Η συνένωση των δυνάμεων των καλλιτεχνών που στρατεύουν την τέχνη τους στην ανατροπή αυτού του συστήματος μπορεί να δώσει μια ώθηση στις συνθήκες υποχώρησης του κινήματος και κυριαρχίας της κουλτούρας του καπιταλισμού παγκόσμια. Σε αυτή τη συστράτευση έχουμε δώσει το παρόν και θα το ξαναδώσουμε όσες φορές χρειαστεί. 

Υπεραστικοί 

20/11/2021

Αποσπάσματα από τη συναυλία για τα 15+1 χρόνια του περιοδικού Βίδα

"Συντρόφισσες και σύντροφοι όλων των ηλικιών, φίλοι και αναγνώστες της Βίδας, αλλά και άνθρωποι της γειτονιάς πλαισίωσαν την συναυλία που πραγματοποιήθηκε στη Λαμπηδόνα στις 6/11. Την εκδήλωση άνοιξε με σύντομη ομιλία μέλος της Βίδας ενώ σειρά πήραν οι μουσικοί. Τα πολιτικά και λαϊκά τραγούδια που παίχτηκαν αλλά και οι λιγόλεπτες εισαγωγές πριν τα τραγούδια από το Λαϊκό Σχήμα και τους Υπεραστικούς έβαζαν τους θεατές στον τόπο και το χρόνο που το κάθε τραγούδι γράφτηκε. Για άλλη μια φορά η μουσική ποιότητα άγγιξε τη πολιτική στράτευση και η στρατευμένη τέχνη έδειξε ότι στέκεται αγέρωχη πάνω στο πάλκο. Αυτή η γενιά συντρόφων και συντροφισσών μουσικών πλάι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα ξανατοπόθετησε την τέχνη δίπλα στον αγωνιζόμενο λαό, όχι από τα πάνω και το δήθεν, αλλά ως αναπόσπαστο τμήμα του κινήματος. Η συντροφική βραδιά τελείωσε με την υπόσχεση όλων να παλέψουμε από κάθε μετερίζι για να ρθει «ανάποδα ο ντουνιάς». 

*** 

Παρακάτω το κείμενο με το οποίο άνοιξε η εκδήλωση: 

Καλησπέρα σε όλες και όλους, Ευχαριστούμε που για μια ακόμη φορά μας τιμάτε με την παρουσία σας. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες από το Λαϊκό Σχήμα και τους Υπεραστικούς αλλά και τη συνέλευση της Λαμπηδόνας που χωρίς αυτούς δε θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί η σημερινή συναυλία. Τον περσινό Οκτώβρη είχαμε κανονίσει την κεντρική εκδήλωση για τα δεκαπεντάχρονα του περιοδικού μας. Το λοκ-ντάουν ανέτρεψε τον προγραμματισμό μας. Οι ομιλίες και οι εισηγήσεις για τα δεκαπεντάχρονα καθώς και η σύντομη καταγραφή της ιστορικής πορείας της Βίδας καταγράφονται σε ειδική έκδοση που κυκλοφορεί με υλικά και ντοκουμέντα. Οπότε δε χρειάζεται να σας κουράσουμε με πολλά λόγια, εξάλλου σήμερα είναι μέρα γιορτής και συντροφικότητας. Σύντομα λοιπόν να πούμε ότι η συλλογικότητα μας κράτησε την πολιτική της αυτοτέλεια και προχώρησε μέσα σε πραγματικά δύσκολες συνθήκες για το ταξικό ανταγωνιστικό κίνημα και την εργατική τάξη. 

Αν αναλογιστούμε τι αντιμετωπίσαμε αυτά τα χρόνια ως κίνημα και ως τάξη θα καταλάβει κανείς γιατί είμαστε περήφανοι για την πορεία μας ως συλλογικότητα. Δικαιώθηκε πρώτα και κύρια η δουλειά μυρμηγκιού. Γιατί μια χούφτα νεαρών προλετάριων το 2005 κατάφερε να σταθεί στα πόδια της και να συγκροτηθεί σε ταξική πολιτική οργάνωση. Μέσα σε μια παγκόσμια θύελλα καπιταλιστικής επίθεσης, φασιστικοποίησης και πολέμων, μέσα σε μια βίαιη αναδιάρθρωση και φυσικά μέσα στην καπιταλιστική κρίση και τα σκοτάδια της. Είμαστε περήφανοι που η Βίδα έγινε κτήμα και εργαλείο πάλης των προλετάριων του κινήματος, έδωσε έμπνευση και στήριξε κάθε αγώνα που ξεσπούσε ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου και σε όλες τις πολιτικές διαχείρισης της αστικής τάξης. Αυτά τα δεκαέξι χρόνια η Βίδα βρέθηκε σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη της τάξης μας, υπερασπίζοντας με κάθε τρόπο τις προλεταριακές θέσεις. 

Στην πολιτικο-ιδεολογική διαπάλη η Βίδα έβαλε πλάτη για να μη μετατραπεί το ανταγωνιστικό κίνημα σε χώρος ακίνδυνου εναλλακτισμού, ταυτοτήτων και «αναψυχής»… Υπερασπίσαμε την ιστορία της τάξης μας και δεν αφήσαμε να περάσει η ενσωμάτωση της σοσιαλδημοκρατίας και της «πρώτης φοράς αριστεράς». Όλα αυτά είναι γνωστά σε όλους εσάς που μας βοηθάτε και μας στηρίζετε με κάθε τρόπο. Μαζί γαλουχηθήκαμε στους ταξικούς και λαϊκούς αγώνες, με όλες τις συμφωνίες αλλά και τις διαφωνίες, κατανοείτε την αναγκαιότητα να μπορεί να οργανώνεται η εργατική τάξη. Η Βίδα είναι άλλη μια φωνή της οργανωμένης εργατικής τάξης, σάρκα από τη σάρκα της. Αντιιμπεριαλιστική-αντικαπιταλιστική-ταξική. 

Συντρόφισσες και σύντροφοι χωρίς εσάς δεν θα μπορούσαμε να τυπώσουμε ογδόντα χιλιάδες τεύχη που μοιράστηκαν χέρι με χέρι και χωρίς αντίτιμο σε χώρους δουλειάς, απεργίες, λαϊκές συνοικίες, χώρους νεολαίας, πολιτικά στέκια, καταλήψεις και διαδηλώσεις. Χωρίς εσάς η Βίδα δεν θα μπορούσε να χει γραφεία για εκδηλώσεις, να τυπώνει αφίσες και βιβλία, δεν θα μπορούσε να πηγαίνει από άκρη σε άκρη της χώρας. Η Βίδα διατήρησε την ενότητα της και όλα τα μέλη της προχώρησαν ως ενιαίο σώμα. Ένα φαινόμενο σπάνιο στις μέρες μας, που οι διασπάσεις και τα διαλυτικά στοιχεία συνεχώς καραδοκούν. Οι αναλύσεις της ήταν προϊόν συλλογικής επεξεργασίας και παρά τον αρνητικό ταξικό συσχετισμό κατάφερε να φωτίσει με την αρθρογραφία της δεκάδες ζητήματα που ανοίγει η πάλη των τάξεων. 

Η πιο δύσκολη στιγμή της πορείας μας ήταν η απώλεια του συντρόφου και αδερφού μας Λουκά Μ. τον Μάη του 2014. Όμως αυτό το δυσάρεστο γεγονός δεν μας γονάτισε. Η απώλεια του συντρόφου μας μάς ένωσε και μας πείσμωσε. Γιατί ήταν και αυτός που έβαλε το λιθαράκι για να γίνει η Βίδα αυτό που είναι σήμερα. 

Ζήτω η εργατική τάξη. 

Ο αγώνας για την προλεταριακή επανάσταση και τον κομμουνισμό συνεχίζεται…". 

Πηγή: Prolet connect

Συμμετοχή των Υπεραστικών σε αντιφασιστική συναυλία - Σύνταγμα, 7 Οκτώβρη, 19:00

«Πολεμάμε τον φασισμό και το σύστημα που τον γεννά»

Συμμετοχή των Υπεραστικών στις εκδηλώσεις του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή - Σάββατο 25 Σεπτέμβρη, Πάρκο Τρίτση.

Το Σάββατο 25 Σεπτέμβρη συμμετέχουμε σε συναυλία στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή, στο Πάρκο Τρίτση. Ξεκινάμε στις 24:00, στη Σκηνή Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων. Καλώς να ανταμώσουμε!

Πολιτικό Φεστιβάλ - Σάββατο 10 Ιούλη, Πλ.Πρωτομαγιάς